Laatst had iemand over me gedroomd. Dat feit op zich is niet zo bijzonder, denk ik, ook al ga ik er zeker niet van uit dat ik regelmatig ronddwaal in andermans onderbewustzijn. Wel frappant was dat die persoon de moeite nam om het tegen me te vertellen.

Het is me slechts één keer eerder overkomen dat iemand over me droomde en me dat de volgende dag (op het schoolplein, want zo lang is het geleden) vrolijk kwam melden. Die vrolijkheid was overigens best misplaatst, gezien het feit dat ze had gedroomd dat ik borstkanker had. Nogal verontrustend ook, haar opgewektheid. Ik ben namelijk, in kennelijke tegenstelling tot de dromende klasgenote, niet ongevoelig voor de eventuele voorspellende kracht van dromen. Triest genoeg behoort een gezellig reüniegesprek (‘Weet je nog wel, die keer dat je over me had gedroomd? Hoe zat dat nou ook alweer?’) niet tot de mogelijkheden, omdat ze er zelf helaas niet meer is. Zalig zijn de onwetenden. Het is inderdaad maar goed dat ik nooit zal weten of ze zelf over haar fatale auto ongeluk heeft gedroomd.

Gelukkig heb ik het zelf meestal gezellig in dromenland. Zo was ik ooit, samen met vriendin R., backgroundvocaliste tijdens een stadion gig van Bon Jovi. Toen ik haar mijn droom vertelde was ze serieus teleurgesteld. ‘Bon Jovi?! Hou eens op zeg. Droom dan over Michael Jackson!’ Mijn advies om lekker zelf een droom over MJ op te zetten resulteerde natuurlijk in een meewarige blik. Want je kunt je droom niet van te voren samenstellen, helaas.

Wat wel kan, is achteraf de betekenis van de droom in elkaar hengelen. Dan moet je wel met concrete droomsymbolen komen, die opzoeken in een dromenboek (of op internet), en er een samenhangend verhaal van zien te maken. Om in de stijl van hengelen te blijven: over vissen in dromen valt een hoop terug te vinden. Vissen in helder water levert je een nuttig netwerk op. Ben je een jonge vrouw en droom je over vissen, dan heb je mazzel: het voorspelt een aantrekkelijke en begaafde minnaar. Maar wat ik ooit droomde, op een landweggetje tussen de maïsvelden bekogeld worden met makrelen (ja echt!), dat is dan weer nergens terug te lezen. Ik berust er dus maar in dat mijn onderbewustzijn zo onsamenhangend is dat er geen chocola van te maken is. Laat staan een voorspelling. En dat is op zich ook wel weer geruststellend.